Georges is geen familie, maar ik vind het zo’n schrijnend verhaal. Mijn grootvader heeft het vaak verteld.
Georges was een Duitse soldaat in WO II. Hij was gestationeerd in België. De oorlog kon hem worst wezen. Hij stond er helemaal niet achter.
Georges raakte bevriend met mijn overgrootouders Fons en Irma. Hij kwam regelmatig eten bij het gezin Soeffers.
Op een dag kwam Georges zwaar aangedaan binnen in Irma’s keuken. Hij was opgeroepen om de Duitse troepen te vervolledigen in Rusland. Tranen met tuiten heeft hij geweend.
Toen die noodlottige dag daar was, namen de vrienden afscheid. Georges beloofde na de oorlog langs te komen, maar niemand heeft hem ooit nog gezien. Geen bezoek, geen brief. Niks.
Naar alle waarschijnlijkheid is Georges in Rusland gesneuveld.
Dit verhaal heeft een diepe indruk nagelaten bij mijn grootvader die toen een jaar of 10 oud was. Op de koop toe had Georges ook verijdeld dat mijn grootvaders’ broer Gust (toen een jaar of 20 oud) werd geëxecuteerd. Gust werd beschuldigd van iets dat hij niet gedaan had en Georges is voor hem in de bres gesprongen.
RIP Georges.
